..แม้แต่คนที่เดินเข้าออกกันอย่างสับสนนั้น ก็จางลงไปเห็นแต่เป็นเงา สิ่งที่เด่นอยู่ในสายตาของพลอยและยิ่งเด่นชัดขึ้นทุกวันที่พลอยเดินใกล้เข้าไป ก็คือธรณีประตูที่ปิดทองไว้เป็นแห่งๆ นั่นเอง
..เสด็จให้มาทูลถามเสด็จง่าจะเสด็จหรือไม่เสด็จ ถ้าเสด็จจะเสด็จ เสด็จจะเสด็จด้วย
..คนเราเกิดมาทุกคนย่อมมีจิตใจที่แตกต่างกัน มีใจที่รักความอิสระโดยไม่มีข้อผูกพันกับใครบ้าง หรือมิฉะนั้นก็มีใจที่ต้องการจะอยู่กับคนอื่น หรือเป็นของคนอื่น จะอยู่ด้วยตนเองแต่เพียงคนเดียวนั้นไม่ได้ พลอยเป็นผู้หญิงทั้งกายและใจโดยสมบูรณ์ จึงมีใจอย่างประเภทหลัง
ในชีวิตของพลอยนั้นก็นับได้ว่าได้ผ่านความทุกข์มาแล้วหลายต่อหลายหน ได้เคยพบความผิดหวัง เคยได้รับความทุกข์โทมนัส เมื่อพ่อแม่พี่น้องหรือคนรักต้องกำจัดพรัดพรายไป แต่ความทุกข์ทั้งหลายทั้งปวงที่เคยได้ประสบ ดูจะเป็นของธรรมดา เมื่อเทียบกับความทุกข์ที่บังเกิดขึ้น เมื่อได้เห็นคนที่เรารักอย่างใกล้ชิด คือลุกๆ ต้องผิดข้องหมองใจกัน
ความหวังเหมือนกับเปลวไฟดวงเล็กที่จุดอยู่ในหัวใจเสมอ ถึงแม้ว่าความมืดมนจะผ่านเข้ามาในหัวใจสักเท่าไร เปลวไฟดวงเล็กนั้นก็มิได้ดับลง ยังคงให้แสงสว่างน้อยๆ อยู่เสมอ... เปลวไฟแห่งความหวังนั้น ได้ถูกหล่อเลี้ยงไว้ด้วยเชื้อจากคำพูดของหมอดูจีนสองสามคำ...
ผมเชื่อว่าถ้าเราทำความดีต่อใครคนหนึ่งที่เป็นคนดี และทำความดีต่อเรามากความดีที่เราทำนั้น ถ้าหากเขารู้เข้าก็คงพอใจ
ความน้อยใจความช้ำใจในเรื่องการแบ่งแยกระหว่างลูกเมียหลวงและลูกเมียน้อย ยังฝังติดอยู่ในหัวใจของพลอยเปรียบประดุจรสอันขมขื่นที่ติดอยู่ในปาก
..บางอย่างเกี่ยวกับการเสด็จสวรรคต ซึ่งทำให้เหตุการณ์ทั้งหมดไม่น่าจะเป็นไปได้อย่างยิ่งขึ้นได้อีก หลังจากนั้นท้องฟ้าก็จะดูมืดครื้มลง และทุกอย่างก็มืดครื้มไปตามเสียงลมพัดเสียงนกร้อง และเสียงน้ำไหลหน้าบ้านฟังดูเหมือนเสียงคนร้องไห้
..ฝูงคนที่มาคอยถวายบังคมก็มากขึ้นทุกที อากาศที่ครื้มอยู่ตลอดวันนั้นกลายเป็นเมฆฝนขนาดหนักบดบังท้องฟ้ามืดมิดไปทั่วราวกับเวลากลางคืนที่มืดสนิท ..แต่ดินฟ้าอากาศที่แสดงอาการว่าฝนจะตกนั้นมิได้ทำให้ฝูงชนที่มาถวายบังคมพระบรมศพนั้นท้อถอยไปได้เลย ..พลอยขนลุกเมื่อได้ยินเสียงคนเป็นอันมากร้องไห้โฮดังมาจากถนนราชดำเนินนอก..
คนเราจะเป็นเศรษฐีหรือยาจกมันอยู่ที่ใจ อย่างฉันมันเกิดมาเป็นเศรษฐีตลอดชาติ ถึงไม่ค่อยมีอัฐ แต่มีความสบายใจ ส่วนคนบางคนเขาร่ำรวยเท่าไรๆ ก็ไม่รู้จักพอ ต้องนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดจะหาให้มันมากยิ่งขึ้นไปอีก กินไม่ได้นอนหลับ ถึงจะมีเงินมากเท่าไรก็ยังมีความทุกข์เท่ากับคนจนอยู่นั่นเอง
การเมืองทำให้เกิดการต่อสู้ระหว่างคนกับคน ..บางเวลาการเมืองก็หามิตรให้ได้มาก แต่บางครั้งการเมืองก็อาจทำให้เราต้องเสียมิตรไปจนหมด ตลอดจนทำให้ต้องเสียสมบัติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น